Giden Sevdalar Şiiri - Ayhan Ulu

Giden Sevdalar
Giden sevdaların ardında kalır aklın ,
damla damla gözünden düşen kanlı yaşlar avucunda yanar ,
Giden sevdaların ardında kalır aklın,
ve sen, en çok orada dağılır,
bir ânının kıyısında susarsın.
Gözlerin bakar, ama görmez;
bir zamanlar "biz" olan yerde
şimdi sadece yankı vardır.

Damla damla gözünden düşer kanlı yaşlar,
hiçbir mendil silemez o acıyı,
çünkü bu ağlayış kalptendir,
dili yoktur, sesi yoktur,
ama avaz avaz yanar içini.

Avucunda birikir geceler,
o sıcak yaşlar orada yanar,
avuç içlerinde birer iz olur,
her biri bir veda gibi ağır,
her biri bir suskunluk kadar keskin.

Gidene laf anlatılmaz.
Geri gelmeyeceğini bile bile beklersin,
kendi içinde beklemeyi öğrenirsin.
Zaman geçer, ama geçmez acısı,
bazı sevdalar mezar taşı olmadan da gömülür.

Sana anlatacak çok şeyin olur,
ama karşında kimse kalmaz.
Cümlelerin boğazında düğümlenir,
bir “keşke” olur dilinin ucunda,
ama o keşke asla tamamlanmaz.

Gecenin kör karanlığında yankılanır iç sesin:
“Ben neyi eksik sevdim?”
Cevap yok.
Çünkü bazen sevgi yetmez,
yetseydi zaten bu şiir yazılmazdı.

Yastığa başını koyduğunda
ilk düşen şey gözyaşı değil artık,
yorgunluğundur, suskunluğundur,
bir de kimsesizliğin yankısı.

Bunlar beni...
Evet, bunlar beni içten içe ezer,
ama aynı zamanda ayakta da tutar.
Çünkü en çok yara aldığın yerden
bir gün şiir çıkar,
ve o şiiri okuyan biri,
belki senin gibi bir gecede,
yalnız olmadığını anlar.