Gidemezsin Şiiri - Harun Kesik

Kadın, bırakıp gitmek istedi.
Önce kapıya baktı.
Sonra sessizce pencereye.
Dışarıda hayat akıyordu,
Ama içeride onun sesi,
Bir türlü susmuyordu.

Kadın, bırakıp gitmek istedi.
Elini kapı koluna götürdü,
Ama tutamadı.
Bir an durdu.
Duvarlara baktı.
Sessizlik bile onunla konuşuyordu.

Kadın, bırakıp gitmek istedi.
Geçip gitmekti niyeti,
Ama bir fincanda dudağı kalmıştı.
Bir sandalyede bekleyen sessizlik,
Bir koltukta unutulmuş bakış…
Her şey,
Onu anlatıyordu.

Kadın, bırakıp gitmek istedi.
Ama kalbi ağırdı.
Ne valize girdi,
Ne omzuna asıldı.
Bir adım attı,
Bir duyguyla durdu.
Yüreği, yürüyemedi.

Kadın, bırakıp gitmek istedi.
Aynaya baktı.
Gözlerinde biriken yağmur,
İçinde kıvrılıp kalan kelimeler.
Gitmek mümkündü belki…
Ama içinden bir ses,
Fısıltıyla sordu:
"Gerçekten gitmek mi istiyorsun,
Yoksa fark edilmek mi?"

Kadın, bırakıp gitmek istedi.
Ama gitmek…
Bazen en çok
Kalmakla olurdu.

Kadın aslında,
Sadece sevilmek istemişti.