Gidelim Buralardan Şiiri - Devran Kurtuluş

Hadi bi delilik yapıp gidelim buralardan.
Çekilmez oldu yaşamak büyük şehirlerde.
Baksana şu insan yığınına, şu göğe mızrak binalara baksana.
Nefes alırken bile boğuluyor insan.
Otomobilden geçilmiyor sokaklar.
Hava pis, pencereler pas.
İnsanlığından çıkmış insanlar.
Adım başı pus, adım başı yas.
Kimsenin kimseye insanlığı yok.
Düşsen kim kaldırır cebini yoklamadan,
Kim koluna girer bir menfaat ummadan.
Kim bir yudum su verir rızaya bakıp.
Aç kalsan kim ekmek verir hayrına.

Hadi bi delilik yapıp gidelim buralardan.
Göğü mavi denizi duru küçük bir kasaba bulalım.
Çok ağaç çok kuş az insan olsun.
Kendimiz eker kendimiz biçeriz.
Şükür var bize yeter.
Toprak ne verirse geçinip gideriz.
Benim açlığım zaten sana,
Çok şey aramam sen yanımda olduktan sonra,
Gözlerinde suya doyarım.
Sesinde ekmeğe.
Sarılsan üç ay hiç birşey yemesem de olur.
Ben sana orada ağaçtan bir ev yaparım,
Verandasın da o çok sevdiğin çiçekler.
Sallanan sandalyeler hamaklar
Ben seni ömrümün güzelliğine sallarım,
Sallandıkça sen kokar bahçem.
Ben sana komşu olurum ben sana kiracı ben sana yolcu mesela.
Sonra kekik toplarım kırlardan,
Menengiç toplarım, kurutup kahve yaparım sana.
Hadi bi delilik yapıp gidelim buralardan.
Çok geç kalıyoruz hayata baksana...