bu şehiirde senin kokun yok artık
içinde beni kendine çeken sevgi tohumları barındıran
soludukça derin sızılar bırakan
yok artık bu kentin tutuklu bedeninde çıkmaz sokakların
viraneye dönmüş ışıkları sönmüş umutların
senin olmadığın bir mitan şehrinde arıyorum kimliğimi ve geçmişimi
uygar olmayan ari dilinde söyleyemiyorum
Şimdi saat sensizin ertesi
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar
Devamını Oku
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta