* Gideceksen Sevme Demiştim Sana

GİDECEKSEN SEVME DEMİŞTİM SANA,
İstanbul’da
Öylesine şarap rengi bir sabaha uyanmışım,
Deniz alabildiğine ayyaş.
Gecenin yükü omuzlarımdan inmemiş hala
Geçip giden hayatımın yokuşuna tırmanıyorum
Ve öylesine kısacık bir anda
Sen iniyorsun, aklımdaki durakta durup.

Seni düşünüyordum sanma,
Bu puslu ekim sabahı, açık kalmış geceden, anılar penceresi
Bakınıyordum sadece, içimden geçip giden silsile-i hatıralara
Şöyle bir göz attım da sisler perdesini ucundan aralayıp
Yine yoktun sokağın başındaki aşk durağında.
Saat sekizi çoktan geçmiş,
Bomboş gelip gidiyordu minibüsler, kalbime
Tek bir aşk yolcusu bile alamadan,
Bir vakitler,
Sen her sabah orda olurdun saat sekizi beş geçe,
Ben her sabah orda olurdum sekize beş kala,
Senden önce.

Sen gelince upuzun saçlarını tarardın şimşir parmaklarınla,
Ben uçsuz bucaksız destanlar okurdum, gidene dek.
Gözlerini kazırdım, aynadan zihnime.

Şimdi yoksun,
Temelli gitmişsin belli ki, pılını pırtını toplayıp
Ardında bir dolap dolusu niyeleri, niçinleri, nedenleri? Bana bırakıp
Ama tek bir sebep dahi kalmamış çekmecelerde,
Ne de bir neden yastığımın altında.

Gideceksen eğer,
Sevme demiştim oysa sana,
Sevdirme, karabaşa kendini,
Her gün şakaklarında bin bir umut, biriktirir yoksa.
Alıştırma her sabah, evimin perdelerini gün doğarken açmaya
Yoksa güneş kıskanır sarı saçlarını, yakar kavurur ne varsa sana dair
Ve her sabah yayma kahve kokusunu tüm sokağa
Kokun mıh gibi, aklıma kazınır
Yıkasam da çıkmaz ellerimden tenin.

Özlüyorum sanma!
Seni soruyor sadece birkaç bir meraklı bulut,
Gelir belki diyorum, yalandan gökkuşağıyla avutup
Ben bir iniyorum, bir çıkıyorum zihnimdeki kül rengi kaldırımları
Öylesine rastgele adımlıyorum şimdi,
Aşk minibüsüne binmeden Beyoğlu'nun yokuşlarını

Bir yanımda sabahı kuşanmışım telaşlı,
Bir yanımda yalnız akşamlar yaslanmış omuzuma
Issızlık soluğuma sızıyor sigaramla duman duman,
Senin yüzünden ağlıyorum sanma sakın,
Sabahın ayazı giriyor zihnimin kovuklarından
Gözlerim yaşarıyor,
Aşktan falan zannetme, soğuktan
Yumruğumu sıkmışım sımsıkı
Nedenini kendinden bilme sakın,
Bir avuç yas tutuyorum elimde.

Yutkunuyorum, durup durup
Bazı sözlerini yutamıyorum, boğazıma takılıyor çoğu,
Bir zamanlar bana edilen yeminler diziliyor, dokuz boğum
Uzayıp gidiyor yalan aşklar,
Uzayıp gidiyor yokuşlar,
Dinlediğim şarkılar gibi
İnliyor sanki nağmeler kemanın terkisinde
Izdırabı çöküyor istemesem de terkedilişlerin

Senin yokluğuna üzülüyorum sanma
Bir günlüktü sadece yasım, bir damlaydı gözyaşım.
Senin gidişine üzülüyorum sanma
Yorgunum yokuş çıkmaktan
Ruhum bezgin, dizlerim fersiz
Bir de üstüne bu hüzünlü şarkılar sızıyor yaralarıma

Tüm bu şarkılar beni anlatıyor sanki
Zoruma gidiyor,
Benden başka her şey mutlu
Paslı menteşeli, demir kapım bile
Gülüp oynaşıyor, kıkırdayıp rüzgârda
Martılar kahkaha atmakta başıma toplanıp toplanıp
Sabah kahvaltılarında, muhabbetin konusu,
Muhtemelen senle ben.
Sokağı sarmıyor artık acı kahve kokusu bu mevsim
Benden başka her şey mutlu
Hatta Ay bile ağzı kulaklarında dolaşıyor akşamları

Sevme demiştim sana, gideceksen eğer!
Yeni bir hikâyeye yazıyoruz dedin, seninle ikimiz
Mecnunu sen, Leylası ben olan
Kalemi tutan sen, yazanı ben olan
Şimdi bomboş bir sayfa gibi, anlamsız gözlerle bakıyor bana hayat
Her şey ağlıyor sanki halime
Kalem ağlıyor
Kurşun renkli gözyaşı döküyor kâğıda,
Anlamını bilmediğim bir alfabe gibi sözcüklerim
Zümrüt elbiseli söğüt ağaçları eğiliyor ben geçerken yoldan
Az daha sabret diyor geçecek diyor fısıldayıp
Karabaş uluyor akşamları aya kızıyor gittiğinden bu yana
Bulutlar döküyor içini yağmura
Deniz dalgalarla döğüyor, sahilin göğsünü,
Yine çöllere düştü masallarda, Mecnun!
Yine ayrı düştü bir kez daha, Leyla’sından
Gideceksen yazma demiştim sana oysa,
Tüm sağanak yağmurları, tüm hüzünlü şarkıları yağdırdın başıma
Sabah saat sekizi beş geçe, avucumda bir avuç yaş,
Minibüsler geçiyor yanımdan bir bir aşksız
FATMA DOĞAN 24.09.2025/ TURHAL