Gibiyim Şiiri - Muammer Kars

Ne çabuk vazgeçtin, hayat sen benden.
Yüce bir yokuşta yorgun gibiyim.
Gezerdim, koşardım, dinçtim evvelden.
Sızlayan dizime dargın gibiyim.

Yavaş yavaş çekip gitti dostlarım.
Hatırıma gelir ondan ağlarım.
Hazan vurdu, sarardı yapraklarım.
Ondandır, hüzünlü, kırgın gibiyim.

Dostun meclisini gönül terk etti.
Seneler ömrümü yedi tüketti.
Göz açıp kapadım, serüven bitti.
Haydut kervanında sürgün gibiyim.

Saçımın akları kar kıskandırır.
Gönül dünya senin der kıskandırır.
Ahiri mekandır, yer kıskandırır.
Ecele müptela yangın gibiyim.

Tipiye, borana düşmüş ahvalim.
Beden yorgun düştü hiç yoktur halim.
Söyleyin ben miyim, dünyamı zalim.
Gönülden dünyaya kızgın gibiyim.

Bir başıma kaldım, dost:kalem, defter.
Çabalar dururum silinmez ki ter.
Ne hatıram kalır, ne de bir eser.
Ben galiba benden yılgın gibiyim.