Garip Şiiri - İdris Gün

Soğuk bir hava var dışarıda
Solmuş gül, karanfil
Isız bir köşe de üşüyen
Yetim çocuk.

Annesini ara gözleri
Sımsıcak anne kucağını
Uyumadan başucunda bekleyen anneyi
Her dakikasında alnına dokunan anneyi

O garibi üşüten soğuk hava değil
Anne şev katı, sevisidir.
Anlamaz annesiz kalmayan insanlar
Tıpkı ipsiz sokakta kalan öksüz yavrular gibi

İnsan düşünmez mi?
İnsan anlamaz mı?
Annesiz ne acı, ızdırap olduğunu
Ve yetim kaldığını bilmez mi?