Gerilim Şiiri - Yahya Harbalioğlu

Beni korkutuyorsun
Yalnızlıktan ürken çocuğun
Karanlık hapsindeki telaşı sarar beni yokluğunda
Her sessiz tebessümünde
Cennete açılan kapıdan esen rüzgar gibi
Savuruyor beni maziye ucu saçlarının

Korkutuyorsun beni
Hem de nasıl
Masal devleri hiç sayılır
Ateş püsküren kızıl ejderha dudakların
Üç beş inci ışıldar mahzende her gülüşünde
Sesinde şakır sılanın serçeleri

Ruhuma değiyor nefesin
Beni korkutuyorsun
Kalbimi makaslıyor keskin kirpiklerin
Gamzelerin zıpkınlar düşlerimi
Ne renk varsa yığmışsın gözlerine
Boynu bükük nergisin sarısını bile

Beni korkutuyorsun düpedüz
Ellerim titriyor yazarken şiirlerini
Tanıdık korkular sarıyor umutla başlayan
Geç kalınmış gelişsiz gidişler
Karların yağdığı alnın bembeyaz
Batacağını bildiğim güneşler ışıldıyor
Gitgide ısınan bakışlarında

Gücüm yok kısılmasına sesinin
Kimse bilmez benim kadar haklılığını korkumun
Selamın getirir nisan akşamının serinliğini fakat
Zamansız bir kıştan sağ çıkamam
Ezberimde son vedalardan kalan
Rüzgarın sildiği ayak izleri
Kanatlandırmandan kalbimi tırsıyorum
Beni korkutuyorsun korkutuyorsun