Gerekmez Şiiri - Ahmet Yanıt

Ne gönülde kaldı ne sofrada tâkat,
Verilen sözler gibi, ekmekler bayat.
Üç kuruşla da nasıl sürülür hayat?
Hepimiz ârif olduk, tarif gerekmez.

Düşman görünür oldu her bir mağaza,
Nasıl mahcup olunur hanıma, kıza?
Biricik ceket yeter, şu sırtımıza,
Olsun da kaba olsun, zarif gerekmez.

Şimdi yalnızca geçim, herkesin derdi,
Hayâl kurmak bile nihayete erdi.
Kimlerden çıkan, kimin cebine girdi?
Câhillik mutluluktur, mârif gerekmez.