Gerçekten gittin

Gittin.
Gerçekten gittin.
Ve ben o gün hiçbir şey söyleyemedim.
Ne “kal” diyebildim,
ne “gitme.”
Boğazımda düğümlenen her şey
gözlerimin kenarında birikti sadece.

Ben seni durdurmadım.
Çünkü bazen
sevdiğin biri giderken
önüne geçmek değil,
arkasından susmak gerekir.

Ama şimdi…
şimdi gitmiş birine ne söylenir bilmiyorum.
“İyi misin?” diyemem,
“Özledim” ne işe yarar?
Senin olmadığın bir hayatta
hangi cümle tamam olabilir ki?