Yıkılmaya yüz tutmuş bir harabeyim ben,
Kimsenin görmek istemeyeceği bir yerdeyim.
İnsanların acıyıp geçtiği sokaktaki evsizim ben,
Demirliklerin bile layık görülmediği kişiyim.
Her şeyden acımasız bir katilim ben,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta