Gerçek Tren Şiiri - Atıl Kesmen

Yükselen alçalan dalğalar gibi yaşıyoruz
Bu düşünce dilinde
Yaşamak neyi nasıl nerede
Evet..hangi noktada
Bilemiyoruz bulamıyoruz
Bizlere uygun olan bu yolu......


Neden acaba
Bakıyoruz durmadan bakıyoruz
Hatta yorulmadan usanmadan
Neye nasıl hangi gözle
Yoksa vurgunmu yiyiyoruz
Bakıpta göremediğimiz
Bu gönül gözlerindeki dilde......


Evet evet yaşadıkça tanıyoruz
Onu bunu şunları değil
Gerçekten
Kendimizi tanıyoruz kendimizi.....

Günler nasılda geçiyor birer birer
Değilmi?
İstesekte sayamayız onları
Ne kadar çok kışlara, yazlara
İmza attık
Bu terleyen üşüyen bedenimizle....

Hiç düşündükmü
Hep beyazlara bürünmüş görürüz
Etrafımızda örülü
Bu hayat duvarlarını
Dokunmaya dahi korkarız
Bir leke bir iz olacak diye
Ama yinede düşüncelerimizle
Kirletiriz bu duvarları
Hemde iki elimizle birlikte......

Düşünüyorsak varız
Evet evet varız
Neden gerçek yaşamımızda değil
Yoksa
Korkuyormuyuz
Gerçek hayatımızı yaşamaktan
Neden.?
Birileri yanlış anlar diyemi...

Korkmayalım korkmayalım
Biraz cesaretle gerçeği
Biribirine karıştıralım
Kaldıralım o çerçevesiz pencereden
Korku ve endişelerle örülmüş
Düşünce perdesini....

İnanıyorum
Göreceğiz sonsuz aydınlığı
Ufkumuzun en uç noktasında
Gerçek hayatımızla tanışacağız
Yıllardır
Paslanmış küf tutmuş olan
Bu hayat basamakları
Artık.
Sevgiyle taşıyacak bizleri.....

Endişe etme, seviyesiz değildir
Bu yaşam boyutu
Duygu ve hislerle şekillenmiştir
Bu bedenler
Sessiz sahnelenmiş bu oyunda
Evet..rolünüz nedir
Bu ismi belli olmayan flimde.....

Şimdi daha iyi anlayacağınıza
İnanıyorum
Düşüncelerde yaşanan,
Hayatla
Yaşanmış düşüncelerdeki
Yaşam arasındaki farkı.....

Sıkma canın boş ver
Bu yaşam trenini kaçırdın diye
Bu yaşına kadar
Bak...... ben hala
Çıkarmış olduğu o dumanı görüyorum
Ya siz
Görmek tanışmak istermisiniz.?
Duracağı istasyon size uzak değil
Sadece
Düşündüğünüz gibi konuşmanız yeterli
İstermisiniz
Bu gerçek Trene bir bilet..........