Gerçek Sandıklarımız

Her şey yalanmış…
Biz bile.
İnandık, bağlandık, güvendik.
Ama sonunda öğrendik:
Bu dünya, en çok inananları yaralıyor.

Göz göze geldiğinde içiyle konuşan insanlar vardı eskiden.
Şimdi göz teması bile bir risk.
Çünkü baktığında görüyorsun,
Her insan biraz eksik.
Ve her eksiklik, biraz yalanla kapatılmış.

Sana "hep yanındayım" diyen, ilk fırsatta arkasını dönüyor.
"Sonsuza kadar" diyenler,
Daha mevsim bitmeden başka hikâyelere geçiyor.
Ve sen…
Elinde yarım kalmış cümlelerle,
Tamamlanmayı bekliyorsun.

Bu dünya öyle bir yer ki,
Gerçek olursan fazla geliyorsun.
Dürüstsen yoruyorsun,
Seviyorsan yük oluyorsun.
Ve gitmeye karar verdiğinde,
"Sen değiştin" diyorlar.

Halbuki değişen sen değilsin,
Sen sadece gözünü açtın.
Gerçekle yalan arasındaki farkı gördün.
Ve fark ettin…
Bu dünya, dürüstlüğü değil, uyumu ödüllendiriyor.
Maskesiz olanı değil, güzel masal anlatanı alkışlıyor.

O yüzden artık anlatmıyorum.
Ne içimdeki kırıkları,
Ne de neden gülümsediğim halde ağladığımı.
Çünkü bu dünya, gerçeği değil—
Yalanı duymak istiyor.