Gerçek gücü kendimde bulduğumu görüyorum.

Tüm günlerimi geride bıraktım. Bana acı veren her şey artık uzağımda. Kendime güvenmeyi, kendimi sevmeyi, kendime sarılmayı ve dinlemeyi öğrendim. Artık başkalarının sözlerinin hayatımı etkilemesine izin vermiyorum.

Önceden sürekli “neden böyle dedi” diye düşünür dururdum. Fakat zamanla fark ettim ki bu bana sadece acı veriyor. O yüzden yaşadıklarımı bir kenara bırakıp yeni bir sayfa açtım. O sayfanın ilk satırına mutluluğumun resmini çizdim.

Bugün geriye dönüp baktığımda, hatalarımla olgunlaştığımı ve tüm savaşların içinden geçerek gerçek gücü kendi içimde bulduğumu görüyorum. En önemlisi de; günahlarım, hatalarım ne kadar çok olursa olsun kalbimin bir yerinde masumiyetini yitirmemiş, hâlâ güzelliklere inanan bir yanım var. İşte bu yanım, beni her geçen gün daha da güçlendiriyor.

Biliyorum, yapabileceklerimin bir sınırı yok. Hayallerim bir gün gerçek olacak. Bu yolda bazen düşeceğim, bazen üzüleceğim. Ama ne kadar kırılsam da hedeflerim için tekrar ayağa kalkacağım. Bana söylenen kötü sözlere rağmen aslında incinmedim; aksine güçlendim. Belki de teşekkür borçluyum. Çünkü bana öyle davranmasalardı, bugün bu kadar güçlü ve kendinden emin bir ben olamazdım.

Evet, unuttum ve geride bıraktım. Ama günün sonunda kalbimin bir köşesinde hâlâ canımı acıtan şeyler var. Henüz bunun cevabını bulabilmiş değilim. Yine de biliyorum ki; acı çekiyorsam hâlâ insanım. Acıyı hissedebiliyorsam duygularım yaşıyor demektir.

Hatalarım bana çok şey öğretti. Geçmişime dönüp bakmıyorum ama ondan aldığım dersler hep yanımda. Onlar, beni eski ben’den uzaklaştırıyor ve daha güçlü bir ben olmam için yolumu aydınlatıyor.