Doğru gözleri,
Doğru sözleri,
Doğru kalpleri unutmuşlar.
Sahte sevgilere, Geçmişe.
Mutluluk adına yaşanan sahte oyunlara,
Yenik düşmüşler..!
Yeminlerle sahte yaşamlara,
Yitikliğe yelken açılmış.
Sonsuz, engin denizlerde.
Mil çekilmiş duygulara,
Görmeyen gözlere,
Sağır kalplere..!
Gönül divanı.
Met cezirler içinde,
Karar peşinde...!
Denizin kokusu yol vermiş.
Ölümün sessizliğine,
Ardından sürükleyeceklerine.
Sessiz, Donuk, korkusuz.
Dingin bekliyor gönülüm,
Ölüm fermanını.
İlk değil..!
Son da olmayacak nice fermanlar yasadı,
Nice gönüller gördü bu yürek.
Geçmişin izleri bizi parçalarken,
Yaşanacakları hissetmek,
Yabancı değil bize.
Her seferinde yıkıldık,
Her seferinde dağıldık,
Paramparça bırakıldık.
Bu defa,
Af yok...!
Aman yok..!
Özür yok..!
Sessizlik yok..!
Göz yaşı hiç yok..!
19.02.2005 - İstanbul
Mehmet KalayKayıt Tarihi : 20.2.2005 00:58:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!