Nihal'ime Olan Gerçek Aşkımın İzleri

Bir nehir ki çağlar; sakin, derin,
Nihal’im, senin varlığın yatağı emin.
Köpüğü tutkudur, usulca yontar taşları;
Gerçek aşk budur: Ruh aynanda parıltıyla, Nihal’im’de.

Nefs bir fırtına: Göklerin öfkesi,
Ama senin huzurun durur, Nihal’im, sabrın nefesi.
Yakar, tüketir, iz bırakmaz ardında;
Seninle kaybolur gölgeler, masal olur geride.

Aşk bir bahçedir — emekle yeşeren,
Her dalında güven, her çiçekte sen verirsin, Nihal’im.
Tutkuysa bir alev, geçer bir hevesle;
Toprak uyanır, kalır sessiz nefeste senin adınla.

Ruhun uyumu: İki yıldızın dansı,
Gökte birleşir, seninle sonsuzluğun yansı.
Nefs zincirdir, bağlar anlık hecesi;
Aşk özgürlük olur — kalbin sessiz gerçeği Nihal’im’de.

Sonsuz bir patika: Aşkın izi tozlu,
Yürürüz, yorulmayız; yol hep umutlu.
Tutku, bir anlık — sisli iz düşümünde;
Gerçek aşk kalır: Rüyanın öz şiirinde, Nihal’im’de.