Genişleyen yalnızlık

savurmalı saçlarınızı
rüzgar esince
akşamlar hüzün kokmalı ellerinize değince
yalnızlığınızı itip genişletmelisiniz
kimseye görünmeden

belki yoksulluk belki değil
İçimde bir sokak lambası öksürüyor
belki de kaypak bir sevdanın izleri
bütün saçakları götürüyor

yakmalı parmaklarınızı kelimeler harlanınca
sahi evinizin hangi odasında kaybolmuştunuz ışıklar yanınca
artık çarçaflarını değiştirmelisiniz terli günlerin
uyanınca...