Geniş Düşler Şiiri - Yusuf Gökbakan 2

GENİŞ DÜŞLER
Geniş düşlerde özlemezdim seni,
Sadece geniş düşlerde hadsiz hesapsız…

Kaynağından sunmalısın bana gözyaşını
Sahi, sen ağlar mıydın?

Ben hep sadeliği sevdim;
Gözcübaba, Fikirttepe gibi,
Altınlar yakutlar, zümrütler…
Kısaca şatafatı değil,
Sadeliği severim ben deniz gibi.
Olur da bir gün ağlarsan omuzlarımda,
Yanaklarından içeyim gözyaşını

Üzülme güzelim bu şiiri sana okursam,
Günün birinde, martıların hüzünlü sesiyle,
Bir gün okursan ben yoksam bile,
Bülbülün kanlandığı vakitte;
Bil ki çılgındım bu zamanlar,
Anlam veremiyordum benden kaçışlarına,
Çekemiyordum güzelliğinin yükünü,
‘’Vicdansız!’’ diyordum,
Haykırıyordum ‘’kalpsiz!’’ diye;
Belki de haksızlık ediyordum sana,
Senin bana yaptığın gibi,
Haklı göstertmiyordu seni, bendeki tutku;
Bana saldığın zehirden arzu;
Kızgındım bil ki,
Ondan sataşırdım mısralarımla sana.

Bir gün okursam, okursan ya da okusalar
Bu şiirimi,
Sen bari kızma bana!
Kırılma saçma sapan sataşmalarım için,
Olgun bir kadın edasıyla gül,
Ve… ‘’-deli çocuk!’’ de yavaşça, tatlı sesinle.
Bunu bilmek bile yetecek ,
Bir ömür seni düşlemeye.

Ahh!
Sadece durgun maskeli geceler,
Böyle geniş düşler hediye eder bana;
Kalemim havalanır; uçar, uçar, uçardı;
Bir şiir kondururdu dudaklarına,
Ancak öyle gülümseyebilirdim,
Geniş düşler sonrası gelen sabahlara…
YUSUF GÖKBAKAN