Gençlik Trenim Şiiri - Nuri Cemal

Vagonlar beklerken soğuk bir dağın eteğinde
Kar hafif hafif estirirken gençliğimin frugonuna
Sobamda üç odun, dem olmayı bekleyen çayım
Ve saysamda sayılmayacak o yaşım

Kalbimin içine işleyen bir düşsel yolculuk
Kimi zaman kör vadilere girecek
Kaybolacak yine gecenin karanlığında gençliğim ve tren

Azıcık aşımla gittim ben bu yolları
Düşle gerçek arasındaki o son durak
Kavuşabilecek miyim sendelemesi kasnakları kıracak sanki ?

Bazen seher uyandırdı beni
O varya hani soğuk su içtiğim çınarların içinde Doğançay istasyonu..
Daha önce tadamadığım o saf lezzet
İlk yudumda yeniden doğdum demek .

Tenhaydı istasyonlarım genelde pek bekleyen yoktu
Hatta çoğu kez boş / anılar kadar

Nasıl da yükünü almıştı ruhum tonlarca
Lokomotif sert virajlara yavaş girmeli biraz
Yoksa bu gençlik kayıp gidecek sert bir uçurumdan
Gençliğimin treni sessiz sessiz karıştı bembeyaz dağların uğultusuna .

Al götür bakalım beni tabiat anamın kollarına...