Oğluma mektup - Şiiri - Samira Samiranin ...

Oğluma Mektup: Hatırlaman İçin Değil, Unutmaman İçin”
– rüzgârın hatırlamadığı sabahlardan sesleniyorum sana –

Dünya senin gözlerinde sonsuz bir meydan okuma.
Her hayal bir ihtimal gibi duruyor önünde,
ve her acı, ancak başkalarına aitmiş gibi…

Sana bir sır vereyim mi?
Cesaret, bağırmak değildir.
Bazen sadece sessizce gülümsemek
ve kendini anlatmaktan vazgeçmektir
anlaşılmamanın bile bir tür özgürlük olduğunu fark etmek.

Ben uzun yaşadım,
çokça sevdim, az güvendim,
birini severken kendimi kaybettim;
sonrasında bulduğum ben,
sevdiğimden çok uzaktı.
Sen de bir gün anlayacaksın:
Sevgi büyütmek değildir karşıdakini,
bazen sadece geri çekilmek,
ve onun küçülmesine izin vermemektir.

Kendine acımayı bırak evlat,
ben yıllarımı o kuyuda geçirdim.
Ve bil ki,
en derin kuyuların duvarları,
kendi iç sesinle örülür.
İnsan, en çok kendi düşüncesinde boğulur.

Zamanı hoyratça harcıyorsun
oysa zaman, hiçbir şeyin değil
yalnızca sabrın aynasıdır.
Geleceği kurduğunu sanırken
aslında geçmişini daha da derinlere gömüyorsun.

Unutma:
Hayat, planlarla değil, tesadüflerle büyür.
Ve bazen en doğru yol,
gidebilecek başka bir yolun kalmadığı andır.

Ailene karşı kullandığın kelimeleri düşün…
En çok onlara karşı hoyrattır insan,
çünkü her zaman affedeceklerini zanneder.
Ama affedilen her kelime,
bir gün kendi kalbine geri döner.

Ve dostların…
Onlara sahip çık.
Zira bir gün
düşeceğin vakit, seni tutacak olan
sözleri değil,
sessizce yanında duran elleridir.

İhtiyacın olmayan savaşlara girme.
Haklı olmak, her zaman huzur getirmez.
Ve bazen kaybetmek,
seni daha az yorar,
kazanmaktan…

Bir gün aynaya bakıp beni göreceksin.
Belki saçların beyazlamış, belki kalbin…
Ama içindeki o çocuktan
hiçbir iz kalmamış olacak.
İşte o zaman bu mektubu hatırla.
Çünkü ben seni,
Her şeye rağmen sevdim.
Yanlışlarına rağmen özledim.
Ve her hatanı,
senin yürümeyi öğrenme çaban saydım.

Eğer bir dua bırakacaksan zamana,
şunu fısılda:
“Unutkan bir kalpten,
hatırlayan bir ruha dönüşeyim.”

Ve olur da bir gün
sen de bana yazarsan,
ne olur susarak yaz.
Çünkü en bilge sözler,
artık konuşmayan kalplerden çıkar