Gen Sevgisi Şiiri - Harun Doğruyol

Ben seni bu kadar sevmiş olamam
Neyini sevdim
Kaşını gözünü
Duruşunu sözünü
Elmas özünü
Hiçbir şeyi yakıştıramazdım sana
Sen kahkahayla gülmezsin
Sen çirkin görünmezsin
Elinde kir, gönlünde nefret
Dudağında küçümseme olmaz
Ölüm bile sana yakışmaz
Dizlerine kadar papatya güneş başında
Ayakların serin suda 15 yaşında
Göğünde kuşlar feraceli bayram
Hayalim bu resmi çizer hep
Ben seni bu kadar sevmiş olamam
Başka bir şey var bunda
Pırıl pırıl yüzünün
Ahu ahu gözlerinin ötesinde
Seni düşünürken ağlar bulurdum kendimi
Hep bir sızı çın çın içimde
Kapılardan süzülür gibi geçerdim
Sadece başımla yürürdüm
Ayaklarım yok sanki
Bedenim kayıp
Bir insan böyle sevilir mi?
Sevdik işte yüreğimizi bağırta bağırta
Senin bir parçan olma fikri
Sonsuza kalacak bir ses bir delil
Bunu mu sevdim bilmiyorum
Ten sevgisi değil bu
Gen sevgisi