Gelmez misin yar. Şiiri - Osman Öğütlü

Gelmez misin Yar…

Bazen düşünüyorum…
Karanlık sokaklarda kaybolsam,
Adını mırıldansam titreyen dudaklarımla.
Yankılansa duvarlarda sesim,
Ama sana ulaşmasa,
Yine de susmasam…

Bazen içimden geliyor,
Avaz avaz bağırmak,
“Dön!” diye haykırmak.
Ama biliyorum,
Sesim sana değil,
Kendi acıma çarpıp geri dönüyor.

Yeminler ediyorum bazen,
Seni unutacağım diye…
Ama her yeminin sonunda
Gözlerime takılıyor suretin,
Kalbime saplanıyor ismin.
Ve ben yine yeniliyorum sana.

Gece oluyor, yıldızlar bile sönüyor,
Gökyüzü kararıyor,
Ama benim içimdeki karanlık
Onlardan da koyu.
Çünkü içinde sen yoksun.

Soruyorum kendime:
Gitmeseydin, kim olurduk biz?
Kalmasaydın, nasıl yanardık böyle?
Ama her cevap,
Daha da çok kanatıyor yaramı.

Şimdi diyorum ki…
Bir gün dönersen,
Beni bulamayacaksın eskisi gibi.
Çünkü ben,
Her gün biraz daha eksiliyorum sensizlikte.
Her gün biraz daha gömülüyorum hayaline.

Gelmez misin yar?
Bir kere olsun adımı anmaz mısın?
Bir kere olsun içinden geçmez miyim?
Ben burada
Her nefeste seni ararken,
Her duada seni dilenirken…

Yar, söyle bana…
Ben seni hâlâ böyle severken,
Sen beni hiç özlemiyor musun?

Ozzy07- Siyah_Kalem