Gelme! yeceksin Şiiri - Yunus Emre Kaynar

Hava ayaz hasret buz kesti beni..
Sen giderken en çok hep bende kalıyorsun
Kuşlar de göç etti, onlar da gitti..
Sema bulutlara kaldı, güneş bile senle gitti..
Mevsim son bahar, en çok sen yağıyorsun bu mevsimde
Kurumuş topraklara bile iyi geliyorsun
Olmaman bile güzel
Olmadığında bile varsın, varsın olmasın senle bir gelecek..
Her beklenen elbet gelecek
En çok da beklemediklerimiz gelecek
Ölüm gibi, hesap gibi
Ama sen gelme!yeceksin..