Gelme Şiiri - Zeynep Musaoğlu

Alıştım ben sensizliğe, gelme!
Giderken umudumu, hayalimi,
Neşemi çaldın,
İstemem gelme.

Her çalan şarkıda maziye dalar gözlerim.
Ağaçtaki kuş neşem,
sırdaşım artık gece, ay ve yıldızlar.
Alıştım ben sensizliğe gelme!

Nefesim, nefesine muhtaçken,
Sensizlikte boğuldu benliğim.
Yokluğunun ardından kaç asır geçti bilmem,
Alıştım ben sensizliğe gelme!

Bakma sensiz çay içtiğime,
Tadı tuzu yok ağzımın.
Bakma bana öyle,
Benim olan, o yeşil gözlerin
Şimdi hangi ihanete gebe.
Alıştım ben sensizliğe,
İstemem gelme!

İçimde özlemin ağır yükü,
Dilimde dökülemeyen cümleler,
Boğazıma düğüm düğüm olan hasretin,
Adrese teslim edilemeyen ahlarım,
Alıştım ben sensizliğe,
gelme artık gelme!
İstemem gelme!