Günün ekmek buğusu koktuğu bir vakit geleceğim
Koyu mavi gökyüzünün, sokakları süslediği anlarda
Cumbalı evlerin huzurunu getireceğim kapına
Gözlerinin toprak kokusunu hasret, geliyorum
Saçlarının gölgesine atıp yorgun bedenimi, dinleneceğim
Özlemini taşımaktan yorduldu ruhum
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?