Gelişiyoruz Derken Şiiri - Sermet Apaydın

GELİŞİYORUZ DERKEN

Neydi o eskiden?
Hani ben daha küçük bir çocukken,
Çoğunun okuması yazması bile yokken…
Yine de mutluyduk çok şeylerden yoksun iken

İnsancıklar yoktu o zamanlar, insanlar vardı
İkiyüzlülük yoktu o zamanlar ar,namus,ahlak … Vardı
Cehalet daha çok yaygın olsa da:
Çokları adam gibi adamlardı

Ne televizyon,ne bilgisayar ne de internet…
Bir çoğunun evinden akarken sefalet
Radyo bile anca zenginde bulurdu
Bağlılık vardı,birlik,dirlik vardı
Hiç yoktu ki ihanet!

Haberler kulaktan kulağa yayılırdı gazetelerden
Terörün kelime anlamı bile bilinmezken
Kırk yılda bir cinayet işlense sadece o olurdu gündem
Ne günlere geldik Allah’ım!
Bu mudur şimdi gelişen Türkiye’m!

Eller nasırlıydı,tırnaklarda kısa
O eller var ya asla uzanmazdı harama
Diller vardı belki kaba saba
Ama bal olurdu petek petek
Dudaklar vardı gülümseyen ve de içten
Ama öpmezdi asla yağ için el etek
Makyajsız yüzler vardı,belki de güneş yanığı
Ama yitirmezdi asla doğallığını

Etekler,fistanlar yerleri süpürürken,
Kimseler nemalanamazdı mahremiyetten
Oyalar,nakışlar,dikişler vardı, yüksükler elleri süslerken
Küçüğe sevgi, büyüğe de saygı
Geleneğe, göreneğe bağlıklar vardı
Kısacası çok güzel şeyler mazide kaldı

İkilik nedir bilinmezdi nifak tohumları ekilmeden
Ne yolsuzluk vardı ne de hortumculuk …
Pınar başlarına soysuzlar dikilmeden
Ar,namus,ahlak,onur,şerefti itibar bulan
Namussuzluk, kul hakkı,yalan,riyaydı … korkulan
Ne can ne evlat ne de çıkar değildi
Vatanıydı,onuru,guruydu en kıymetli olan!

Dejenerasyona koşarken:
Düşürdüklerimiz neler?
Bizler başkalarına özenirken:
Kaybettiklerimiz neler?
Düşünelim birazcık yüzlerimiz avuç içindeyken
Erdem yoksulu kaldık dostlar
Avrupalılaşıyoruz, gelişiyoruz derken!

SERMET APAYDIN