Aşkın Esiri Oldum Şiiri - Midayet Kara

Yalan demedim sana, sözüme geldin
Gözüme baka baka, yalan mı dedin
Öğle baktın ki bana, bağrımı deldin
Yine ben o aşkımın, eseri oldum

Gönülden sevdiğimi, nereden bildin
Biliyorum sen bana, gönlünü verdin
Ne bu halin senin, oruca mı girdin
Yine ben o aşkımın, esiri oldum

Yalanlara inanıp, suratın döktün
Zehirli akrep gibi, kalbimi soktun
Hırçın bakışlarınla, ruhuma aktın
Yine ben o aşkımın, esiri oldum

İnan ki o nazın, canıma yetirdi
Aldı beni benden, uzağa götürdü
Senin varlığın, beni ezdi bitirdi
Yine ben o aşkımın, esiri oldum

Soğuk kış geceleri, kapında durdum
O sevgiyi senin, bakışında buldum
Aşkımızı o güzel gözünde, gördüm
Yine ben o aşkımın, esiri oldum

Seni çok seviyorum, buna ne dersin
Hiç yüzüme bakmasın, sitem edersin
Sorup sual etmeden, çekip gidersin
Yine ben o aşkımın, esiri oldum

Aşkımızın, dünyada yoktur emsali
Kerem’le aslı, Leyla mecnun misali
Aşk için dağı delen, Ferhat’ın hali
Yine ben o aşkımın, esiri oldum

Geçmiyor günlerimiz, bak saya saya
Bu aşk maf etti beni, bıraktı yaya
O yüreğin taşlaşıp, olsa da kaya
Yine ben o aşkımın, esiri oldum

Midayet’im hep seni, gözden sakınır
Bir gün gelmesen, yollarına bakınır
Boşa söylenen sözler, kalbe dokunur
Yine ben o aşkımın, esiri oldum
Şubat 2010