Gelinim Şiiri - Zekeriya Terzioğlu

Beyazlar içinde bir yolcusun artık,
Duvağında gözyaşından bir elmas,
Parmağında en güzelinden bir alyans,
Belinde bir kuşak,kırmızı renkli,
Eteğinde hareler,siyah beyaz benekli.

Bir araba bekliyor evinin önünde.
Önünde oyuncak bir bebek,
Masmavi gözlerinde bir donuk bakış,
Bu bir düğün değil ki,
Bu bildiğin karakış.

Her yüzde tebessüm,her suratta kahkaha,
Sen el olursun da,
Ben sever miyim bir daha.
Ölmez miyim ardından,
Ölmez miyim kahrımdan.

Yar ben sevdim seni,eller aldı bak,
Bu ne derttir,bu ne yanmak,
Ben olaydım kolunda,
Yanında yürüyeydim,
Siyahların altında beyaza bürüneydim.

Ne diyem,git mesut ol orada,
Ben ki bir garibim,
Bir sevdamdan başka nem vardı,
Ben ki bir mecnunum.
Senden sonra nem kaldı.
Bari sen ol mesut,sen ol bahtiyar.
Ardında körpe bir yürek taşıyan bu zavallı bir ihtiyar,
Varsın ağlasın her gece ne olur,
Sen mesut ol yeter,
Bu ihtiyar kör olur.
Görmez gecelerde neharı,
Bilmez karakıştan baharı,
Bir türkü tutturur seni anarım.
Her daim oluk oluk kanarım.
Bir türkü tutturur seni anarım,
Ben kendime değil,
BİR TANEME AĞLARIM.