Gelibolu Mahşeri Şiiri - Ömer Kaymaz

Ruz-ı mahşer dediğin yerdir Gelibolu
Bağrı hem rezil, hem sefil; hem şehit dolu!

Usulca yaklaşırken kefereye Nusret,
o müthiş patlama, yedi iklime ibret!

Seyit Ali'nin namluya koyduğu mermi,
Allah istemezse hiç menzile gider mi!

Mevziye inen mermiler bilmem, kaç dirhem
Yarana sarsam bayrağı, olur mu merhem?

Heyhat! Ölüme nasıl da koşturur iman
Gafillere vermedin bu sebepten aman!

Mehmed'im seni hangi yere koysa zaman
Orada alnında yazılıdır: Kahraman!

Bu ne vahşet ki kol bir yerde baş bir yerde
Al bayrağını Mehmed'im koymadın yerde!

'Boğaz'ına sarılmış düşmanı devirdin
Eğilmiş başları göğe doğru çevirdin!

Toprağı yorgan Mehmed'in, tüfeği yastık
Bayrağa kastedenleri, boynundan astık!

Bu al bayrak ki Mehmed'den sana emanet
Vatana dokunan ele olsun bin lanet!

Ceddinin emanetini düşmandan sakın
Minareleri ezansız bırakma sakın!

İki yüz elli bin şehit, yüreği yakar
Ta ötelerden onlara peygamber bakar!

Ölümler sergiye indi, yaşamak rafta
Şehitlikten şehitlik beğen Mehmed'im
Kalma arafta!