Gelecek Tren Şiiri - Ahmet İnce

aylardan aralıktı
her yanda
katran karası bir vahşet
kırımların tuzağında
ağlıyordu kentler

öperdi çocukları
kan kırmızı bir ölüm
parçalanırdı yüreği
ana ve bacıların
dökülürdü sokaklara
çığlığı acıların

gözü dönmüş bir zulüm
üzüntüleri zincir gibi
ekliyordu birbirine
gecenin kollarında
tekliyordu umut

solgun bir gül gibi
üzgün olsa da
susmuyordu sevda
tutsak aşkları yurdumun
zafere giden yolda
gelecek treni bekliyordu