Geleceği diplomayla değil, onuruyla kurmak isteyen gençlerin sessiz çığlığı…
Düğün hayali kurmuyor artık gençler,
Altın değil, umut bile pahalı.
Bir yüzüğü değil
Bir evi, bir işi, bir yarını soruyor annesine
Kız istemeye gitmek değil mesele,
“Nasıl geçiniriz?” sorusunun
Boğazda düğüm olduğu yer burası.
KPSS’yi kazanan gencin
Sözlü mülakatta kaybettiği değil sadece,
İnancı çalınıyor sistemce
Güvencesi, gururu, gecesi çalınıyor.
Üniversite kapılarında bekleyenler,
İçeri alınmış ama geleceğe alınmamışlar.
Dört yıl, beş yıl taş taş üstüne koymuş,
Ama yol kapanmış önlerine
Rüşvetle döşenmiş taşlarla.
Bir diploma, bir yük olmuş omuzda
Ne atanma var ne dayanma
Aç kalmak mı, suça bulaşmak mı?
Sokak bu ikisiyle kuşatılmış.
Ama hâlâ gökyüzüne bakıyor bazıları
Elinde nasır, cebinde yokluk,
Ama yüreğinde harama uzanmayan bir inat:
“Varsın aç kalayım” diyor,
“Ama alnım açık olsun.”
Ve o gençler,
Şose boylarında değil
Kendi onurlarında ölüyorlar
Sessizce
Görülmeden
Duyulmadan
Unutulmadan.
Kayıt Tarihi : 31.7.2025 04:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiir, üniversite kapılarından umutla giren ama mülakat kapılarında sistemli biçimde dışlanan gençlerin öyküsüdür. Bir yüzük takacak kadar bile özgür olmayan, atanamadığı için değil, umutsuz bırakıldığı için çöken hayatların tanıklığıdır. Hırsızlığı değil, aç kalmayı göze alan, torpili değil emeği savunan o sessiz çoğunluğa yazılmıştır bu dizeler. Onlar; sokakta değil, kendi vicdanlarında direniyor, sessiz ama onurlu bir devrim yürütüyorlar. Bu şiir, susturulmuş gençliğin bellekte unutulmasın diye kazınmış hatırasıdır.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!