Tam bu anda geldi, milyonlarca yıldızla
kaplı gökyüzü, ölümle aksayan yeryüzü.
Üzgün gülümsemeleri varlıkların, bütün
mutsuzluklar, ağlayan gözleri insanların.
Tam doyalım diye sevince, kuşlar bundan
öttü, birden gökyüzü bastı içimize ve
çığlıklar böyle geldi. Uzun susuşlar,
kanayan yürekler, çocuklar böyle geldi.
Hayat tam olsun diye.
Ah, o titreşimler kanımda yürüyen,
ne söyler de hiçbirşey anlamam.
Hem ölüp hem doğuyor, nereden
geçiyorum ben.
Sonra öyle sustum, daha fazlası
olmaz diye.
17/09/2013
Gökhan OflazoğluKayıt Tarihi : 17.9.2013 00:09:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!