Gelde bıkma şu dünyadan..
Her yerini yalan sarmış..
Basit şeyleri sorun ederken..
Gereksiz yere ağlarken..
Yiyecek yemek bulamayıp.
Haftalarca aç kalan varmış..
Gelde bıkma şu dünyadan..
Sınava değil sahiplenmeye gelmiş birileri..
Hiç ölmeyecekler..
Hakkı bilmez. İnsanlığı bilmez.
Ot gibi yaşarlar sonları yokmuş gibi.
Ve bir gün sanki hesaba
Hiç gelmeyecekler..
Gelde bıkma şu dünyadan
Ya aşka ne dersin..
Sevgiye.. insan olmanın gereği olan duygulara
İnanır seversin..
Sever güvenirsin..
Herkesi kendin gibi sanarsın..
Bir tatlı söze kanarsın.
Çünkü sen insansın..
Sonunda sevmekten de nefret edersin..
Hatta intikan hırsı seni isyana bile itebilir..
Neden? Niçin? Nasıl? Soruları..
Binlerce kez geçer aklından.
Cevap bulamazsın.
Ve sonunda kocaman bir KEŞKE ile
Sorularına son verirsin.
Gelde bıkma şu dünyadan.
Kayıt Tarihi : 14.6.2021 10:48:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!