"gel yokluğunla yanmaktan usandım "

"Gel, yokluğunla yanmaktan usandım "

Gel... Yokluğunla yanmaktan usandım sevgili,
Geceyi delip geçen ahım kaldı dillere,
Hasretinle savrulup kurudum bir dal gibi,
Sensizliğe mühürlü gözlerim her sehere.

Adınla başlar oldum her duaya, her nefese,
Bir gülüşün gelmedi, eksik kaldı her heves.
Gittiğin o günden beri düşmedin yüreğimden,
İçimde kanar durur, adını anan bir ses.

Ay ışığı sarmazken artık odamı sensiz,
Yastığımda izini arıyor gecem sessiz.
Rüzgar bile soruyor," nerede o sevda?"diye,
Ben cevap veremem ki, yoksun işte ,yok diye...

Kokunu unutur mu hiç deli seven bir kalp?
Harf harf seni yazarken titriyor yine avuç.
Ben senden razı oldum, aşk senden yana kefil,
Ama Kader sormuyor: " Bu can daha ne çeker?"..

Gel, yâr... Bitsin bu çile, vuslatla dolsun özüm,
Ya sar beni bir kere, ya al götür bu gözüm.
Kaldıramaz bu yürek sensizlik yükünü bir kez,
Gel de bitsin bu gurbet, gömülsün eski sitem.

Derya. 1.05.2025