Gel Yar! Şiiri - Elife Ergan

Çilingir sofrası bu olmalı
Besmeleyle başlayan
Reyhan Cenneti mi?
Kevser Suyu dedikleri bu olsa gerek.

Çağlamak istiyor
Sevinçten kaçısın sonu yok
Tarumar derdest olup toparlanma
Çile, gül kokulu türküler söylüyor.

Zinhar! Yalancı aşkların değerli olanını bağrına bastı
Tiftik yüne düşen pıtırak oldu teninde
Mahzenlerde beklenen kırmızı şarap gibi yüz güldüren
Arzu denizinden uzak alın yazısıyla çizgi.

Şeyda olurdu bir bak
Derya mı aynı yörünge?
Yalansız asker, yalansız firari sabaha gebe
Gel yar yak

Çilehanede af çıktı
Affın ihtilalıyla şöleni var burada
Darağacı kurulmuş zaman kayyum atamış
Veresiye can aldı.

Bayram sabahına günaydın der gibi
Toprağımız kutsal, kutsanmış
Tavaf edip yılardır yolunu
Say eylemekten yoruldu artık çiçek açıyor.

Elife Ergan (Elifçe)