Gel, yalnız! Şiiri - Ahmet Mert 4

Yalnız
Karlı bir gece vakti kadar yalnız
Terkedilmiş reddedilmiş itilmiş
Yalnız, tanrı kadar yalnız.

Yanaşacak liman tutunacak el
Bir tufan kadar güçlüdür keder
Gecekonduda bir kaç eski ben ve köpeköldürenle gel
Sen sormadan söyleyemem sor öyle gel

Kırılganım durma gel
Müsait olsam da tıklatmazsın kapıyı
Geceleri sesimi duymayan bu duvarları da al gel
Susma dayanamam sustur da gel

Yalnız
Çaresiz kalmış bitap düşen
Ölüm kadar geniştir benim düşüncem
Kalbim sığınak biraz merhem
Kalbim merhem, yara ol da gel.