Gel Seninle Şiiri - Mesut Çiftci 2

Gel seninle bayramlaşalım,
Her şeyi yok sayıp baştan başlayalım,
Aramızdaki şeytanları bir bir taşlayalım,
Barışalım da yaralarımızı sağaltalım,
Gel kardeşim seninle bayramlaşalım.

Ne sen Habil’sin kardeşim ne de ben Kabil,
Bu küslüğün nedeni neydi sahi, nerede delil?
Olmayalım birbirimizden hiçbir vakit gafil,
Ne ben zalimim ahretlik ne de sensin adil,
Gel kardeşim seninle bayramlaşalım.

Paylaşamayacağız ne var ki bu yalan dünyada,
Altın yüklü develerle inci mercan mı var ki kervanda?
Dostluğumuzdan gayrısı kaldı mı ıssız ummanda?
Düşmanlıkla kavrulan bu cennet gibi bağda,
Gel kardeşim seninle bayramlaşalım.

Dört kitapta yoktur kardeşin kardeşe düşmanlığı,
Hiçbir şeye benzemez sevdiğini kaybedenin pişmanlığı,
Kardeşliğimizin ışığıyla yok edelim karanlığı,
Yıllar sonra küs ziyaret etmeyelim mezarlığı,
Gel kardeşim seninle bayramlaşalım.

Sen şöyle laf demişsin bende böyle öyle mi?
Aramızda laf taşıyanlar uydurur her söylemi.
Feda ederim kardeşim senin uğruna gölgemi,
Kurutsun kardeşlik gözlerimizdeki nemi,
Gel kardeşim seninle bayramlaşalım.

Sende bilirsin kardeşim bayramda küslük olmaz,
Kardeşler arasında düşmanlık güçlük duramaz,
İki mert arasında namertlik çürük bulunmaz,
Aramızdaki dostluğa şahitlik gözlük aranmaz,
Gel kardeşim seninle bayramlaşalım.

Gel seninle bir bir konuşalım,
Gel seninle bayramlaşalım.