Gel konuşmayalım

Gel, konuşmayalım… ama susalım beraber,
sözlerden yoruldu bu yollar, yürekler.
Gel, bir şey anlatma… sessizliğini bırak yanımda,
biliyorum, o sessizlikte bin hikâye var aslında.

Gel otur, dert etme… iki yürek yan yana dursun yeter,
hayatın ağırlığı iki omuzda hafifler.
Ben seni anlıyorum… kelimesiz, sessiz, gözlerinden,
bir bakışın, en ağır acıyı bile çeker içimden.

Bir çay koyarız, hiçbir şey çözülmez ama biraz iyi gelir,
buharında dağılır içimizdeki kara bulut, hüzün erir.
Ve biz, konuşmadan, anlatmadan,
aynı sessizlikte büyürüz, aynı sessizlikte iyileşiriz