Gel Gülüm Şiiri - Ümit Yıldırım

Ölüm utandı yüzüme bakamadı,
Ümit’in utandı sokağa çıkamadı,
Sessiz gidişin, aşkımı yıkamadı,
Aşkım gel, gülüm gel,lütfen gel,

Avazım çıktığınca bağırmak istiyorum,
Bütün gücümle seni çağırmak istiyorum,
Seni sevgimle doyurmak istiyorum,
Aşkım gel,gülüm gel, lütfen gel.

Sesime ses, nefesime nefestin,
Ilık bir rüzgar gibi gönlüme estin,
Neden korktun, bir hamlede kestin,
Aşkım gel,gülüm gel,lütfen gel.

Aşkın sırrına eremeden gittin,
Sana kendimi veremeden gittin,
Ben gülümü deremeden gittin,
Aşkım gel,gülüm gel,lütfen gel.

Bu gidişin, düşürür beni dillere,
Yazıktır meze yapar seni ellere,
Zayıf bırakır, teslim eder bizi yellere,
Aşkım gel,gülüm gel, lütfen gel.

Yar dedim, sen de çok şey var dedim,
Sensizken koca bir şehir dar dedim,
Aşkın yüreğimde sönmeyen bir kor dedim
Aşkım gel, gülüm gel, lütfen gel.

Dinmez sensiz, beynimde esen fırtına,
Yükleseler dünyayı taşırım sırtıma,
Gittin ya,acıyıp bakacaklar suratıma,
Aşkım gel,gülüm gel, lütfen gel.

Dönülmez yola girdim, ümitin dönmez,
Sevdan yüreğimde bir volkan asla sönmez,
Adını kazıdım beynime,ben ölmeden silinmez,
Aşkım gel,gülüm gel, lütfen gel.