Gel Gönül, Hak Aşkına İncitme Beni

Gel Gönül, Hak Aşkına İncitme Beni

Gel gönül, Hak aşkına incitme beni,
Bir sözle kırılır, topla dağ beni.
Can dediğin emanettir ezeliden,
Vurup da yıkarsan, kim yapar beni?

Ben de senin gibi yolda bir garip,
Bir damlayım aşk deryâsında, ser-sefil.
Her gönül bir dergâh, bir sırra sahip,
Gör de içine bak, unutma beni.

Nice kervan geçti bu çöl içinden,
Nice dost yaralandı söz biçimden.
İncinen gönüller kalkmaz yerinden,
Bir kere yıktın mı, neyleyip beni?

Bakma suretime, özüm Hak’tandır,
Her can O’nun canı, özde birdendir.
Sözün bile kemâl ile Sâdık ondandır,
Dilinle devşir de, kırma sen beni.

Hakk’ın nazarıdır her gönül evi,
Sus da konuşsun aşkın edebi.
Kırılan bir gönül, yıkan bir nebi,
Gel gönül, Hak aşkına incitme beni.

Ejder Gulkokar fakirül Melâmi
24,07,2025
Ankara ulus
Saat 12;30