Gel Ey Yar Şiiri - İbrahim Dursun

gündüz geceye girmeden
dünya zindana dönmeden
son kuşlar da ölmeden
gözlerin ışığı sönmeden
son umutlar da bitmeden
gel ey Yar…

sen gidince hep soldu çiçekler
ötmedi bir daha sustu bülbüller
sonsuzluk iklimine hasret gönüller
bekler durur seni gel ey Yar...

masum ve yorgun bakar oldu gözler
arar durur seni hep yolunu gözler
senin için semada çınlayan sözler
çağırır durur seni gel ey Yar...

çizgilerle doldu çilekeş yüzler
feryat eder Rahman'a dualı diller
rengini senden alan güzelim güller
özler durur seni gel ey Yar..

zulümle yok oldu küçük bedenler
hasretinle yananlar etti yeminler
intikam ateşiyle yanan yarenler
ister durur seni gel ey Yar...

gel ki gündüzler bitmesin
dünya zindana dönmesin
kalan son kuşlar da ölmesin
gel ki gözlerin ışığı sönmesin
son umutlar da bitmesin
gel ey Yar...