Gel Diyemem ki Şiiri - Hikmet Tekin Arslan

Puslu gecelerin sabahında korkularımdasın
Fırtınaların ardında açan güneş ışığımsın
Bir adım kadar yakın, asırlar kadar uzağımsın.
Gel diyemem ki; sen sevdiğine varmışsın,
Ne umutlarımda, hayallerimde büyüttüğüm
Her bir sözün emirken bedenime, dilime
Ben mi gönderdim seni gurbete?
Gel diyemem ki; sen sevdiğine varmışsın.
Ne imkânsızlıklar var aramızda
Doyamadım ki kara gözlüm ben sana
Ben cehenneminde yanarken senin
Gel diyemem ki; sen sevdiğine varmışsın.
Ben mecburiyetlerin hayatında yol alıyorum
Sensiz ne acılarla can veriyorum
Gözümü kapatıyorum, senli saatler yaşıyorum.
İçim kanıyor, ey yâr hasretinle,
Gel diyemem ki; sen sevdiğine varmışsın.
Anladım ki; bu benim silinmez kaderim,
Yıllarımı doldurmuşum içine, yüreğime,
İlk izlerdi senin gözlerinle açılan yaralar gönlüme
Yerin dolmuyor, kimseler alamıyor yâr
Gel diyemem ki; sen sevdiğine varmışsın.