ve çünkülerimi
ve miadı dolmuş umutlarımı
ve yarınlarımı
ve dünlerimi
ve ertelediğin senli günlerimi
sırtımda kambur gibi
boynumda ağır vebal gibi
art ve arkasız hayallerim gibi
mümkünsüz kılınmış hükümlere emanet sehpamı tekmeleyerek gidiyorum
o yüzden sen
yalan bir dünyanın eşiğinde durupta;
gel deme
Kayıt Tarihi : 4.12.2006 19:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
tebrik ediyorum...
TÜM YORUMLAR (2)