Gel Cananım! Şiiri - Ahmet Pekiyi

Gel ki sevdalım dinsin şu sinemin acısı.
Yokluğundur ruhumun amansız ızdırabı.
Vuslatınla geçecek bu bağrımın sancısı.
Gel de hakikat eyle ufkumdaki serabı.

Gel ki dilberim dursun yüreğimin tufanı.
Ak düşmüş şu kalbime ağır gelir hasretin.
Muhabbetinle söndür içimdeki volkanı.
Gel de felah müjdesi ol bu zalim gurbetin.

Gel ki yarim yeniden doğsun aşkın güneşi.
Gururla taşıyalım sevginin sancağını.
Aşkımızın olmasın alemde hiçbir eşi.
Gel de arşa dikelim sevdanın bayrağını.

Gel ki sevgilim yok et bu ölümcül hicranı.
Sensiz olmaktır inan dünyadaki tek derdim.
Bir fermanında saklı gailemin dermanı.
Gel, senden başkasını yar bilirsem namerdim.

Gel ki Canan’ım bitsin bu dayanılmaz çile.
Beraberce yüzelim aşılmaz her ummanı.
Mutlu çocuklar gibi yol alalım el ele.
Ve silbaştan yazılsın aşkın köhne romanı.