Gel Artık Şiiri - Mehmet Zafer

Karanlık bir gecenin zifrinde
Yine ensemde nefesin
Peşimden ayrılmıyor gölgen..

Hangi yöne süzülse ayın ışığı
Her tarafta ayak izlerin sürüklüyor beni ardın sıra
Yalnızlığın son durağına geldi yüreğim
Takatsiz,bitkin ve çaresizliğin
Gırtlağa kadar battığı bir haldeyim...

Yarınlardan ümidini kesen gözlerimin feryadı bu
Bitsin artık bu hasret
Bitsin bu özlem gel ne olursun
Güneşi orta yerinden çatlatan gülüşünün
Ve cihana şahlanan gözlerinin isyanı olsun bu haykırış.! !

Bendini yıkan bir sel gibi
Dinmek bilmeyen arayışlarımın tek sahibisin
Gel,gel artık,gel ne olursun! !

Gel de karanlıkların boğuk sesi sensizliğin nefesi olup
Kanatmasın yüreğimi artık
Ayın şavkı yamaçlardan dem vurup yüreğime
Damla damla akıtmasın ayrılıkları ciğerime
Gel artık,gel
Gel de kır belini ayrılıkların..! !

Hiç bir ayrılık gözlerindeki serseri fırtınaya
Takılmış gölgemi ayıramaz
Gel,gel de gölgelerden sıyırıp alayım beni
Bütün ayrılıkların hesabını sor bana
Bütün yaralı yüreklerin vebalini dola boynuma
Kanat yolların gözlerini
Bütün dağları bağrından vur
Derelerin bendini yık,savrulsun seller yamaçlara
Vur,kır,dağıt ne varsa
Haykır bütün dünyaya "vefasız "de
Dök ne varsa ortalığa,saç gitsin
Ama ne olur gel
Gel artık! !