Aydınlatmıyor ışık odamı,gün geçtikçe heryer daha çok kararıyor,
Yanlızlık öylesine sardı ki,duvarlarımdaki resimler bile konuşmuyor,
Yere basamıyorum,ayaklarım üşüyor yerdeki kilim sensizliğime darılıyor,
Her gece uyumadan önce sessizliğin ağır örtüsü üzerime bürünüyor,
En sevdiğin elbisemi giyemiyorum,dolabımda sen gelmedikçe eskiyor,
Çık gel artık,sensizlik büyük acı yüreğime sığmıyor,
Her gün doğumunda balkonuma konan güvercin bana seni soruyor,
Ve her defasında bu gözler ona yalan söylüyor!
Dön herşeyim sensizlik,acımasızca kalbimi kanatıyor...
Öylesine karamsar ki bedenim;
Aklımda hiçbir şey barınmıyor,
Damarlarımda dolaşan kan nefretle kirlendi durulmuyor,
Penceremdeki çiçek bile büktü boynunu aklı sıra suya darılıyor,
Balıklarım artık hareket etmiyor,
Gel artık sensiz herşey yavaş yavaş son buluyor,
Hayatımın her köşesinde sen varsın,düşünceler beynimi kemiriyor,
Bak sıra bende vefasız artık elim ayağım tutmuyor,
Hayata boynumu büktüm ve hareket edemiyorum,
Elveda sevgilim gözlerimi yavaşça yumuyorum,
Ne zaman gelirsin bilmiyorum ama ben usul usul ölüyorum! ..
Kayıt Tarihi : 5.6.2009 03:00:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!