Hüznün elleri sardı bedenimi,
Neden yalnızlık bu kadar acı.
Düşman geceler bekliyor yine,
Kapladı dört bir yanımı...
Sen diye geçiyor hep saatlerim,
Issız ülkemdeki tek çığlık.
Döşünün gemisini hasretle bekler gözler,
Neden uzadı bu ayrılık.
Uzanıp yaslasam başımı göğsüne,
Sığdırsam sevgini düne bu güne,
Bırakma anneciğim beni sensiz,
Soğuk yalnızlığın ellerinde.
Vuslat denizine atsan şefkat demirini,
Uzat artık bana, ver ellerini...
Gel anneciğim, dön ne olur.
Sensizliğin girdabında,
Yavrun nice olur
2006-Ankara
Ayla NurdoğduKayıt Tarihi : 6.4.2007 14:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiirim; annesi ölen, babası tarafından amcasına bırakılıp terk edilen Gülbeyazın duygularını anlatıyor... Akrabalarının yanında da olsa annesinin ve babasının yokluğunu kimse doldurumaz. Hele geceleri, karanlık korkusu annesini daha da özletir.Yalnızlığı en çok hissettiği çağını anlatır. Gülbeyaz kim mi? Geçen yıl yazdığım öykünün genç kahramanı...
TÜM YORUMLAR (1)