Geçti işte..!
Yaşamaya hevesim, insana inanasım,
hayal kurasım, sevesim, nefes alasım,
hepsi geçti benden.
Kırgın bir kalbim var şimdi,
yaşayamadığım her güzel şeye,
inandığım sahte yüzlere,
yokmuşum gibi hissettiren herkese çok kırgınım,
En çok da kendime..!
Sevdiğim her insana,
arkadaş, eş, dost, sevgiliye,
verdiğim çıkarsız, yalansız ve sonsuz sevgime, emeğime, zamanıma, değere ve kendime.
ne çok yazık etmişim meğer.
Çok inanmıştım,
çıkarsız sevginin olduğuna bu dünyada.
Belkide, bundandır
bu kadar büyük yıkılmamın sebebi,
inancınım büyüklüğüdür belkide,
bu kadar canımı acıtan şey,
her seferinde inandığım yerden yanılmaktır.
Ve canım her acıdığında,
gidecek bir yerimin olmaması ,
dahada da çok yaralıyor beni.
İçimdeki bu yorgunluk, soluksuz bırakıyor bedenimi.
Ben gerçekten, bu çağa ait değilmişim.
Ne ayak uydurabiliyorum,
ne de yüreğim dayanıyor bu kadar sahteliğe, ayaklarım koşmaktan, kalbim kırılmaktan,
nefesim bedenimden yoruldu.
Ve ben her dafasında,
herkesi kendim gibi sanmaktan çok yoruldum...
"Şimdi içim, bir çocuğun kapıda kalmışlığı gibi"
Dildadece ŞiirlerKayıt Tarihi : 11.5.2025 12:37:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!