Geçmiyor Sezen Abla Şiiri - Nedim Saatci ...

Üşümesin gözyaşların titremesin yüreğin
Tenine vuran ayaz ilkbaharı yoğurur
Gün gelir gebe kalır acılar mutluluğa
Güneş yeniden doğar gece günü doğurur

Pudra kokan bebekler emekleyerek yürür
Zaman anın içinde sendeleyerek çürür
Birleşen kirpiklerin karanlıkta da görür
Güneş yeniden doğar gece günü doğurur

Sabret ki yüreğinde hicaza dönsün hüzzam
Sabret ki kirpiğinde kurulsun tekrar nizam

Geçmiyor sezen abla
Sen geçer diyorsun ama geçmiyor be abla

Karanlık kuyuların sessiz çığlıkları
sağır ediyor kulaklarımı
Ciğerlerim sökülürken
kan şerbeti içmek ne demek anladım

Acılar bir çınar gibi
boy veriyor her adımda
Ayrık otları gibi çoğaldıkça
nefesim daralıyor göğüs kafesimde

Dereler ırmakla buluşuyor
Damlalar sellere karışıyor

Geçmiyor sezen abla vallahi geçmiyor
Ellerim üşüyor tenim tutuşuyor

Geçmiyor sezen abla
Sen geçer diyorsun ama geçmiyor be abla

Umutlar başka kalbe taşındı yıllar önce
Hayaller sona erdi aşk kalbimden gidince
Her günüm başka acı her gün başka işkence
Gün yeniden doğuyor ama gündüz olmuyor

Yorulan adımlarım ayrılığı yüklendi
Yalnızlık boy verdikçe yenileri eklendi
Acılar devleştikçe efelendi diklendi
Gün yeniden doğuyor ama gündüz olmuyor

Her yanım kırık dökük tutmuyor hiç azam
Ne düş kaldı yastıkta ne çarşafta intizam

Geçmiyor sezen abla
Sen geçer diyorsun ama geçmiyor be abla

Uykularım kanıyor rüyalar yağmalanıyor
Hüzünler tohumlanıyor
Gözyaşlarım yağmura inat parçalanıyor

Yalnızlık kıyameti kopuyor yüreğimde
Zelzele vuruyor gözlerimi
Yalınayak ve çırılçıplak

Bir intizarın hıncını alıyor hayat yüreğimden
Oysa aşka doymamış hazların düşleri hala göz kapaklarımda

İhanet sarnıcında yüreğimi asıyorlar abla
Acının kıskacında kırbaçlanıyor ruhum

Oysa o
Yürek sesimdi
Sabah nefesim
Gece hevesim
Uykumdu
Tutkumdu
Ruhumdu
Dilde şiirim
Şiirde güneşimdi
Be abla

Geçmiyor sezen abla
Sen geçer diyorsun ama geçmiyor be abla

Her günahın bedeli yüklendi omuzuma
Her zakkumun yaprağı karıştı aşk tozuma
Çöle düşen kör yılan dolandı boğazıma
Artık ne gün doğuyor ne de sabah oluyor

Karanlığın koynunda pusu kurmuş kâbuslar
Bakışlar gözaltında firarda klavuzlar
Çekildi aşk hanemden en derin okyanuslar
Artık ne gün doğuyor ne de sabah oluyor

Kör zindanda zincire yenik düştü sadrazam
Öyle bir acı ki bu öylesine muazzam

Geçmiyor sezen abla
Sen geçer diyorsun ama geçmiyor be abla