Geçmiyor Günler Şiiri - Mustafa Altıntaş

Geçmiyor günler kenar mahallemin
İs kokan sokaklarında
Kimseler bilmiyor
Körkütük diz çöküyorum ayaza
Artık ışık görünmüyor gözüme
Çünkü gelecek doğmadı daha

Suların bulanık yüzünde
Boyuna yıkıyorum keyifli hallerimi
Ardından umarsız bir yel bükülüyor
Salınarak ellerime
Bakmaya başlıyorum bir ömrün beşiğine
Hışırdayan gökyüzünün
Uçuşan sarı saçlarına

Ruhum gövdemin üstünde buğulanıyor
Ağzımdaki sözcükler sızlıyor
Yalnızlık koca bir balyozla vuruyor başıma
Bunlar koymuyor ama bana

Anıların alevinde bir kapının açılışını
Bekliyorum şimdi
Beklerken ay ışığını gözetliyorum suretinde
Görünmedi daha altın kabarcıklarıyla
İşte bu koyuyor bana